Now the skies could fall

NARINEROMENOWEA

N A R I N E
dwadzieścia dwa lata —— mag lodu —— zielarka —— mieszkanka Farrainu

Jako dziecko nie należała do śmiałych i odważnych dziewcząt, które z szerokim uśmiechem wyrażały swoje zdanie na każdy temat i uroczo trzepotały rzęsami na widok chłopców. Gdy po raz pierwszy puściły jej nerwy i nie zapanowała nad swoją mocą, spanikowała. Ogarnięta dziecięcą złością dotknęła ramienia koleżanki i nieświadomie zaczęła zmieniać ją w bryłę lodu. Kiedy tylko dostrzegła, co się działo, odskoczyła od dziewczynki, kompletnie nie wiedząc, co zrobić. Była zagubiona, jak zagubione może być tylko paroletnie dziecko, które odkryło, że coś, czego używało do zabawy, może również służyć za śmiertelną broń.

Tamten jeden wypadek mocno wpłynął na psychikę Narine, która przestała ufać samej sobie; rodzice próbowali jej wytłumaczyć, że bycie magiem ma mnóstwo pozytywnych stron, ale ilekroć udało im się przekonać córkę, ta w snach widziała przerażenie na twarzy koleżanki. Bywały takie momenty, kiedy Narine modliła się do Iera, prosząc go, by zabrał jej magię i pozwolił wieść normalne życie. Kiedy spojrzała na to z perspektywy czasu, mogła jedynie dziękować, że jej prośby nie zostały wysłuchanie i faktycznie nie straciła swoich umiejętności.

Jej strach przed magią nie przetrwał zbyt długo; wystarczyła jedna rozmowa z ojcem, by Narine w końcu pogodziła się z tym, że nie miała możliwości pozbyć się swoich umiejętności, które były w niej głęboko zakorzenione. Od tamtego czasu z uporem uczyła się panować nad drzemiącą w niej magią, by nigdy więcej nie dopuścić do sytuacji, w której niechcący narazi czyjeś życie. Lekcje, których udzielał jej ojciec, nauczyły Narine wytrwałości. Choć często przeklinała go i nie raz życzyła mu w myślach śmierci, mordercze testy i wyciskanie z niej siódmych potów przyniosło pożądany efekt: nawet kiedy Narineromenowei wydawało się, że nie da rady zrobić kolejnego kroku, zawsze znajdowała w sobie siłę, by pokonać słabości własnego ciała. I chociaż ciężko byłoby jej przyznać się do tego na głos, to dzięki ojcu z utęsknieniem wyczekiwała swoich szesnastych urodzin i z wysoko podniesioną głową ruszyła do zamku, by wpisać się do rejestru magów. Pewność siebie, której brakowało Narine w dziecięcych latach, pojawiła się wraz z dumą i determinacją w dążeniu do wyznaczonych celów.

Chociaż w ostatnich latach zmieniła się nie do poznania, wciąż nie należy do towarzyskich osób. Zbyt długie przebywanie wśród ludzi ją męczy, dlatego — mimo całej swojej wiedzy i umiejętności — nigdy nie zdecydowała się na rozpoczęcie kariery uzdrowiciela. Zamiast tego otworzyła w Farrainie niewielki sklepik zielarski, który zyskał już niewielki rozgłos wśród mieszkańców miasta; dochody ze sprzedaży ziół całkowicie jej wystarczają do życia. Kiedy tylko ma taką możliwość, stara się wspomóc króla swoimi umiejętnościami w walce z królową Avą, do której pała szczerą nienawiścią. Jej rodzice uśmiechają się z dumą, widząc na jak lojalną poddaną wyrosła ich córka, ale jednocześnie obawiają się, że powoli Narine zmienia się w chłodną i niedostępną kobietę, której zależy jedynie na dobrze królestwa. Nigdy otwarcie nie mówili, że byliby szczęśliwi, widząc, że Narineromenowea znalazła kogoś, by towarzyszył w jej życiu, ale z dnia na dzień ich obawy przed staropanieństwem córki rosną. Gdyby tylko wiedzieli, jakie ma problemy z pewnym żołnierzem, który nijak nie chce się od niej odczepić...

POWIĄZANIA

——————— od autorki ———————

Powracam z Narine. Pani niezmiennie chłodna i zdystansowana, ale może znajdzie się ktoś, kto ogrzeje jej serduszko? W tytule Lauryn Hill i jej "Nothing even matters", a na zdjęciu niezmiennie przepiękna Pyper America Smith. Poszukujemy pana Tristana z powiązań i wolnych postaci! Szczęśliwca, który go przejmie, nagrodzimy mnóstwem pomysłów i wątków!